আমাৰ সমাজ আৰু পৰিৱেশ দুয়োটা একে মূৰত জড়িত। “নদী” আৰু “নাৰী”—দুয়োটাই জীৱনৰ মূল আধাৰ। নদী বিনা পুৱতি সভ্যতা, কৃষি, সংস্কৃতি আৰু জীৱন কল্পনা কৰিবই নোৱাৰি। একেদৰে নাৰীহে জীৱনৰ উৎস, সংসাৰৰ স্থিতি আৰু সমাজৰ সমতা। সেই কাৰণেই “নদী বচাওঁক, নাৰী বচাওঁক” কেৱল এটা স্ল’গান নহয়, বৰং আমাৰ দায়িত্বৰ অঙ্গীকাৰ।

নদী সমাজৰ জীৱনশক্তি

নদী হৈছে প্ৰকৃতিৰ শিৰা-উপশিৰা। কৃষি, মাছধৰা, পানীয় জল, আৰু জীৱবৈচিত্ৰ্য নদীৰ ওপৰতে নিৰ্ভৰশীল। অসমৰ জনজীৱন আৰু সংস্কৃতি নদীৰ ওপৰত গঢ়ি উঠিছে।

নাৰী সমাজৰ শক্তি

নাৰীহে পৰিয়ালৰ মূখ্য স্তম্ভ। শিক্ষিত, সুৰক্ষিত আৰু স্বাধীন নাৰীহে সমাজক আগবঢ়াই নিয়ে। নাৰীলৈ সন্মান মানে সমাজৰ উন্নয়ন।

উপসংহাৰ

নদী আৰু নাৰী, এই দুয়ো সংৰক্ষিত থাকিলেই জীৱন সুন্দৰ হ’ব, সমাজ আগবঢ়িব। “নদী বচাওঁক, নাৰী বচাওঁক” কেৱল আহ্বান নহয়, আমাৰ আগন্তুক প্ৰজন্মলৈ এদিনৰ অঙ্গীকাৰ।